Hospitalidad; el cisne asma de la humanidad o el aura de la idiosincrasia de los humanos de cada epoca?…
…Φιλοξενία∙ το κύκνειο άσμα της ανθρωπότητας ή η αύρα της ιδιοσυγκρασίας των ανθρώπων σε κάθε εποχή;…
Μ’ ένα πρωτότυπο λόγο γραμμένο στην ισπανική γλώσσα με αμιγώς ελληνικές λέξεις, υπό τον τίτλο «Hospitalidad- Φιλοξενία» και στα πλαίσια της Ανθρωπιστικής Αποστολής Ειρήνης που με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε μεταξύ 5-12 Οκτωβρίου 2006, στο Ορφανοτροφείο Ορθοδόξων Χριστιανών «Hogar Rafael Ayau» της Γουατεμάλας, η δικηγόρος και «Πρέσβειρα Ειρήνης» Ελένη Γ. Μαντρατζή, Πρόεδρος της Βαλκανικής Αμφικτυονίας, μετέφερε και διέδωσε στο χειμαζόμενο λαό της Γουατεμάλας το μήνυμα της αξίας της φιλοξενίας για την προσέγγιση των λαών, μέσα από ένα συμβολικό παραλληλισμό της αρχαίας ελληνικής φιλοξενίας και της φιλοξενίας των ανθρώπων του Ορφανοτροφείου της Γουατεμάλας.
Στα πλαίσια της διεθνούς αυτής αποστολής στο Ορφανοτροφείο «Hogar Rafael Ayau» της Γουατεμάλας, που τελεί υπό την προστασία της Αρχιεπισκοπής του Μεξικού, της Καραϊβικής, της Κεντρικής Αμερικής και της Βενεζουέλας, πνευματικοί κι επιστήμονες, που δραστηριοποιούνται σε θέματα ειρήνης, όπως η κ. Ελένη Μαντρατζή από την Ελλάδα, ο κ. Gonzalo Castaneda Delgado από το Μεξικό και ο Πατέρας Peter Chamberas, η κ. Eva Manuel, η κ. Dianne Kalemkeris, η κ. Goergia Lipene, η κ. Virginia Mastory, η κ. Harriet Stratis, η κ. Kori Yoder και η κ. Melinda Degucz από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, υπό το συντονισμό της χάρισαν χαμόγελα ελπίδας και αισιόδοξης ενατένισης της ζωής σε 150 παιδιά που διαβιούν εντός του Ορφανοτροφείου.
Οι δραστηριότητες των συμμετεχόντων περιελάμβαναν την οργάνωση και καθοδήγηση των παιδιών επί θεμάτων που άπτονται της εκπαίδευσης, της παροχής νοσοκομειακής περίθαλψης, του πολιτισμού, και ποικίλων, εν γένει, κοινωνικών εκδηλώσεων της καθημερινής ζωής, με απώτερο σκοπό την παροχή κινήτρων στα παιδιά για ανάπτυξη πρωτοβουλιών, την ομαλότερη ένταξή τους στην κοινωνία και την προώθηση της συνεργασίας και φιλίας των λαών σε ευρύτερο επίπεδο. Το συντονισμό των ανωτέρω δραστηριοτήτων είχε η Μητέρα Ινές, Ηγουμένη και Διευθύντρια του Ορθόδοξου Χριστιανικού Μοναστηρίου της Γουατεμάλας «Lavra Mambre» καθώς και η Μητέρα Υβόννη, απαράμιλλα πρότυπα σωστού ηθικού βίου για τα παιδιά του Ορφανοτροφείου, ενώ το συντονισμό της διοργάνωσης είχε η Ελληνοαμερικανίδα Christine Parlamis.
Μαζί με το μήνυμα της φιλοξενίας, η Ελένη Γ. Μαντρατζή, μετέφερε δωρεές για τα παιδιά του Ορφανοτροφείου, που απλόχερα προηγουμένως είχαν εγκρίνει και παράσχει το Υπουργείο Τουρισμού και το Υπουργείο Πολιτισμού, καθώς και μεγάλοι και αξιόλογοι χορηγοί, όπως η Αεροπορική Εταιρεία «Iberia», η κολοσσιαία φαρμακευτική εταιρεία «Glaxo Smith Kline», ο κ. Φρίξος Ηλίας Κοκκώνης «Kokkonis Flags», η βιοτεχνία ειδών χορού «Margo», ο καλλιτέχνης κ. Κωνσταντίνος Βαλαής, αλλά και σε ιδιωτικό επίπεδο η φιλόλογος κ. Έφη Γεωργίου, η οικονομολόγος κ. Λίζα Κόντη, η δικηγόρος Αθηνών κ. Γεωργία (Ζέτα) Καρκαλή, η πολιτική επιστήμων κ. Κωνσταντίνα Καρκαλή, η ιατρός παθολόγος- πνευμονολόγος Φλώρινας κ. Βαρβάρα Κυριακίδου, ο χειρουργός στο νοσοκομείο Φλώρινας κ. Γεώργιος Κορωνέος, η δικηγόρος Αθηνών κ. Νίκη Μαλαφέκα, η οικογένεια Θάλειας, Γεωργίου και Ελένης Μαντρατζή, η αστροφυσικός κ. Γκρέτα Μεταξά, καθώς και η δραστηριοποιούμενη σε θέματα Ειρήνης στην Ιαπωνία και καθηγήτρια κ. Nahono Sugino.
Ακολουθεί η ομιλία της Ελένης Μαντρατζή στην ισπανική γλώσσα με αμιγώς ελληνικές λέξεις:
HOSPITALIDAD- ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
Hospitalidad; el cisne asma de la humanidad o el aura de la idiosincrasia de los humanos de cada epoca?
Ni idea sobre el mundo que nos rodea…
Ni idea sobre el caracter de los humanos que roda por el aire…
Pero, a tantos paises como he viajado en todos he vivido la hospitalidad.
No he sido huerfana entre extranjeros, mas amiga entre huespedes, como si fuera compatriota suya.
Por la aurora arribe hasta la iglesia de Guatemala; al arribar, me recibio la Madre, una mujer de estatura alta, noble y aristocratica, una senora real.
Se llamaba “Filoxenia”- Hospitalidad.
“Hola”!; la mujer abrio la puerta y me dijo que entrara. La iglesia era una Basilica prodigiosa. Cada aula de la iglesia reflejaba su arquitectura, un elemento de la personalidad de “Filoxenia”.
El propileo; lo llamamos “Idea”, me dijo, porque simboliza la fuerza y la energia de la vista. La idea es conviajera de la hospitalidad. Primero ves a un turista, formas una idea, lo recibes y lo hospitalizas.
El aula de “Armonia”. Aqui esta el jardin de los chicos, donde jaspean y unen diferentes colores, diferentes juguetes, diferentes selecciones y aspectos. Mas, no repudian nada, no se airan. Se reconcilian.
Tal en la hospitalidad; lo diferente de la historia, la cultura, la religion y la lengua de cada uno se unen y crean una simetria unica, una armonia completa.
Me indico el aula de “Atlos” y me dijo; como un atleta de alterofilia sufre todo para ganar el trofeo, asi cada uno debe negar la tentacion del egoismo y de la soberbia para ganar el encomio del otro y la paz de hospitalidad como “Embajador de Paz”.
Filoxenia u Hospitalidad es un atlos.
Vamos al aula de “Nostalgia”; aqui en las lagrimas de gozo, duelo y separacion, sepan, que incuba la nostalgia por la patria, el “nostos” en griego.
Estamos en la cocina, el aula de “Analisis”; como en el arte culinario los elementos del alimento se separan a sus constituyentes para reunirse en un cuerpo nuevo, igualmente en un “agape” de filoxenia debe separar la amargura del amor, para invitar con claridad de alma y espiritu a su conurbano.
Los senales del cansancio ya eran muy visibles en mis ojos, aunque mi corazon radiaba una felicidad feerica.
Estamos en la camara de la “Filosofia”; aqui solo se calmara. La tranquilidad le dona fuerza para una vida perfecta.
Esa es la filosofia tal como Pitagoras la creo; amor para la sabiduria: amen al otro como aman la sabiduria y aqui esta la filoxenia.
Dormi profundamente las horas que sola reside en el lecho y sone con el mundo; sone con un mundo en que reinaban los seis simbolos de la Filoxenia, como me los conto la mujer: la Idea, la Armonia, el Atlos, la Nostalgia, el Analisis, la Filosofia.
Me imagine un lugar que lo contenia todo, el mundo, como lo habia llamado primero Pitagoras y a sus hermanos, los cosmopolitas como los habia llamado primero Diogenis.
Entonces pense; que vacio seria el mundo si sus humanos no merecieran hospitalizar estos principios, amarlos y ensenarlos a los demas?
Toda la opulencia de la hospitalidad se ofuscaria, no?
Horripilada, me desaletargue inmediatamente; mas ya conocia que tenia que responder. Sonrei; ahora tenia idea sobre el mundo que nos rodea; tenia idea sobre el caracter de los humanos.
…es que via una imagen positiva puedes viajar lejos y mas lejos e idealizarlo todo. Esa positiva imagen me dio a mi el orfanato de Guatemala; y para mi esa Basilica era todo el mundo, la tierra de la Hospitalidad, y sus ninos, dignos embajadores de la Filoxenia.
…estos y etcetera sobre la Filoxenia…
Sas efjaristo poli
Eleni Mantratzi
ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ- HOSPITALIDAD
«…Φιλοξενία∙ το κύκνειο άσμα της ανθρωπότητας ή η αύρα της ιδιοσυγκρασίας των ανθρώπων σε κάθε εποχή;
Καμιά ιδέα γύρω από τον κόσμο που μας περιβάλλει..
Καμιά ιδέα γύρω από το χαρακτήρα των ανθρώπων που πλανάται στον αέρα…
Όμως, σε όσες χώρες κι αν ταξίδεψα, έζησα τη φιλοξενία…
Δεν ήμουν ορφανή ανάμεσα σε ξένους, αλλά φίλη μεταξύ φιλοξένων, σαν να ήμουν συμπατριώτισσά τους.
…κατά την αυγή έφτασα στην εκκλησία της Γουατεμάλα. Φτάνοντας, με υποδέχτηκε η Μητέρα, μια γυναίκα υψηλού αναστήματος, ευγενική και αριστοκρατική, μια αληθινή κυρία. Την έλεγαν «Φιλοξενία- Hospitalidad».
«Καλησπέρα»!∙ η γυναίκα μου άνοιξε την πόρτα και μου είπε να περάσω. Η εκκλησία ήταν μια θαυμάσια Βασιλική. Κάθε αυλή της εκκλησίας αντανακλούσε την αρχιτεκτονική της, ένα στοιχείο της προσωπικότητας της «Φιλοξενίας».
Το προπύλαιο∙ το ονομάζουμε «Ιδέα», μου είπε, διότι συμβολίζει τη δύναμη και την ενέργεια της όρασης. Η ιδέα είναι συνοδοιπόρος της φιλοξενίας. Πρώτα βλέπεις έναν τουρίστα, σχηματίζεις μια ιδέα, τον υποδέχεσαι και τον φιλοξενείς.
Η αίθουσα της «Αρμονίας». Εδώ είναι ο κήπος των παιδιών, όπου παίζουν και ενώνουν διαφορετικά χρώματα, διαφορετικά παιγχνίδια, διαφορετικές επιλογές και απόψεις. Όμως, δεν αποκηρύσσουν τίποτε, ούτε θυμώνουν. Συμφιλιώνονται.
Έτσι και στη φιλοξενία. Το διαφορετικό της ιστορίας, του πολιτισμού, της θρησκείας και της γλώσσας καθενός ενώνονται και δημιουργούν μια μοναδική συμμετρία, μια ολοκληρωμένη αρμονία.
Μου έδειξε την αίθουσα του «Άθλου» και μου είπε: όπως ένας αθλητής της άρσης βαρών υποφέρει τα πάντα για να κερδίσει το θρίαμβο, έτσι και κάθε ένας πρέπει ν’ αρνηθεί τον πειρασμό του εγωισμού και της υπεροψίας για να κερδίσει το εγκώμιο του άλλου και την ειρήνη της φιλοξενίας, σαν άλλος «Πρεσβευτής Ειρήνης».
Φιλοξενία ή Hospitalidad είναι ένας άθλος.
Πάμε στην αίθουσα της «Νοσταλγίας»∙ εδώ, στα δάκρυα χαράς, πόνου και αποχωρισμού, να ξέρετε, επωάζει η νοσταλγία για την πατρίδα, ο «νόστος» στα ελληνικά.
Βρισκόμαστε στην κουζίνα, την αίθουσα της «Ανάλυσης»∙ όπως στη μαγειρική τέχνη τα ποικίλα στοιχεία της τροφής χωρίζονται στα συστατικά τους για να ξαναενωθούν σ’ ένα καινούργιο σώμα, το ίδιο και σ’ ένα δείπνο φτωχών της φιλοξενίας, την «αγάπη», πρέπει να διαχωρίσετε την πικρία από την αγάπη, για να προσκαλέσετε με διαύγεια ψυχής και πνεύματος το συμπολίτη σας.
…τα σημάδια της κόπωσης ήταν πια πολύ ζωηρά στα μάτια μου, αν και η καρδιά μου ακτινοβολούσε μια ευτυχία μαγική.
Βρισκόμαστε στο δωμάτιο της «Φιλοσοφίας»∙ εδώ μόνο θα ηρεμήσετε. Η γαλήνη σας δίνει δύναμη γνωστική και περιποιητική αρίστου βίου. Αυτή είναι η φιλοσοφία, όπως ο Πυθαγόρας την δημιούργησε∙ αγάπη για τη σοφία: αγαπήστε τον άλλο όπως αγαπάτε τη σοφία κι εδώ εσωκλείεται και η φιλοξενία.
Κοιμήθηκα βαθειά στις ώρες που μόνη μου απέμεινα στο κρεβάτι και ονειρεύτηκα τον κόσμο… Ονειρεύτηκα έναν κόσμο στον οποίον βασίλευαν τα έξι σύμβολα της φιλοξενίας, όπως μου τα είχε διηγηθεί η γυναίκα∙ η «Ιδέα», η «Αρμονία», ο «Άθλος», η «Νοσταλγία», η «Ανάλυση», η «Φιλοσοφία».
Φαντάστηκα έναν τόπο που τα εμπεριείκλειε όλα, τον κόσμο, όπως τον είχε ονομάσει πρώτος ο Πυθαγόρας και τους ανθρώπους του, τους κοσμοπολίτες, όπως τους είχε αποκαλέσει πρώτος ο Διογένης.
Και τότε σκέφτηκα∙ «πόσο κενός θα ήταν ο κόσμος εάν δεν άξιζαν οι άνθρωποί του να φιλοξενήσουν τις αρχές αυτές, να τις αγαπήσουν και να τις διδάξουν στους άλλους; Όλη η αφθονία του κόσμου θα επισκιαζόταν…»
Τρομαγμένη, βγήκα από το λήθαργο αμέσως, μα πλέον ήξερα τί ν’ απαντήσω. Χαμογέλασα∙ τώρα είχα ιδέα γύρω από τον κόσμο που μας περιβάλλει, είχα ιδέα γύρω από το χαρακτήρα των ανθρώπων.
…είναι γιατί, μέσω μιας θετικής εικόνας μπορείς να ταξιδέψεις μακριά κι ακόμη πιο μακριά και να εξιδανικεύσεις τα πάντα. Αυτή τη θετική εικόνα μου έδωσε το Ορφανοτροφείο της Γουατεμάλας∙ και για μένα η Βασιλική αυτή ήταν όλος ο κόσμος, η γη της Φιλοξενίας και oι νέοι της, άξιοι «Πρεσβευτές της Φιλοξενίας»!
…αυτά και έτι κι έτερα για τη Φιλοξενία!
Σας ευχαριστώ πολύ,
Ελένη Μαντρατζή